Iwona Smolka, urodzona w Warszawie, eseistka, krytyk literacki, powieściopisarka. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W 1968 r. debiutowała jako krytyk w tygodniku „Twórczość”. Autorka prac krytycznych poświęconych poezji: Lęki, ucieczki, akceptacje (Czytelnik, 1984 –nagroda „Literatury”), Dziewięć światów. Współczesne poetki polskie (IBL PAN, 1997), Antologii poezji stanu wojennego (wspólnie z Tomaszem Jastrunem i Leszkiem Szarugą) oraz powieści: Rozpad (w tzw. drugim obiegu, 1984 i Marabut, 1996), Musisz siebie zjeść (Trio, 1996 – wyróżnienie Fundacji Kultury), Dom żywiołów (Sic!, 2000).
Od lat związana z II programem Polskim Radiem (Złoty Mikrofon 1991). Inspiratorka, inicjatorka i realizatorka lub współrealizatorka programów: „Książki, które na Was czekają”, „Ojcowie duchowi XX wieku”, „Dziedzictwo Biblii”, „Północ Poetów”, „Poetyckie prezentacje”, „Spotkania Poetów” oraz prowadzonego od 1990 r. „Tygodnika Literackiego”.
W stanie wojennym współzałożycielka i współredaktorka podziemnego pisma literackiego „Wezwanie” (1982–1989). W latach 1996–1999 wiceprezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Od 2008 r. członek jury Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej COGITO.
W 2014 r. odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
