Opis
Taniec śmierci, pod koniec średniowiecza porywający różne „stany” ku nicości, w której lubuje się wrażliwość schyłkowej epoki, pociąga często (obok królów, szlachty, duchownych, mieszczan, chłopów) i kleryka, którego nie zawsze można zaliczyć do mnichów i księży. Ów kleryk należy do rodziny, którą wydał średniowieczny Zachód: do inteligencji (…) Środowisko to pojawia się we wczesnym średniowieczu, krzewi się w miejskich szkołach wieku XII, od XIII wieku rozkwita na uniwersytetach. Oznacza tych, których zawodem jest myślenie i przekazywanie swojej myśli. To łączenie własnych rozmyślań z ich rozpowszechnianiem w formie nauczania jest cechą charakterystyczną intelektualisty. Na pewno przed epoką nam współczesną środowisko to nie było nigdy tak jasno określone i tak świadome swojej odrębności, jak w wiekach średnich.
(z Wprowadzenia)
Średniowieczni inteligenci (…), mniej lub bardziej świadomie, zaczęli mówić i działać jako rzecznicy sumienia. (…) Bardziej niż pożądane i konieczne jest, by tę moralną funkcję mogli i chcieli spełniać dzisiejsi intelektualiści.
(z Kilku uwag Autora do obecnego wydania)
Spis treści
Kilka uwag Autora do obecnego wydania
Przedmowa do wydania francuskiego
Wprowadzenie
Część pierwsza
Wiek XII. Narodziny inteligencji
Część druga
Wiek XIII. Dojrzałość i jej problemy
Część trzecia
Od człowieka uniwersytetu do humanisty
Bibliografia
Najważniejsze daty
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.